چه کسی دروغ می‌گوید؟
نمیدانم چه کسی ایلومیناتی را باب کرد، یعنی نیاز به تحقیق جامعی دارد که به پیدایش منشاء آن بپردازیم، اما میدام صنعت رپ یا هیپ هاپ آن را به گوش من رساند. به گوش اکثرمان.
ظاهرا آنها از چیزی میگویند که نه تنها خوده آنهارا تسخیر کرده، ما مخاطب هارا هم به بند کشیده. و سراسر زندگیمان را احاطه کرده. و خیل عظیمی از مصیبت های خود سایتمان که منشاء آن بازی های سیستم است.
اما اگر نخواهیم مواجه ای جهانی داشته باشیم، و صرفا به یک مواجه ی در حد موزیک بپردازیم چه داریم که بگوییم؟ و آن هم رپ؟
حالا اینجا زمانی است که رپر های آمریکا با اعتراضاتشان علیه تبعیض نژادی حسابی سر و صدا کرده اند و نه تنها این بلکه سبک خاصشان، ولی اعتراض هم پس از مدتی مثل هر تبِ دیگری در جامعه میخوابید. پس بازار آن ها هم از بین میرفت. اما اگر موضوعی پیدا میکردند که در سطحی جهانی وسیع باشد، و دغدغه ی همه باشد، و مدام بشود از آن خواند. میشد تبی به طور مثال شبیه به دین راه انداخت. دین هم یک تب بود که بسیار فراگیر شد و بسیار پایدار بود. پس بحث اعتقادی است؟
موزیک پاپ برای اینکه همیشه در صدر بماند چه چیزی ارایه میدهد؟ عمدتا عشق را؟ و عشق این پتانسیل را دارد؟ بله دارد. عشق مسلما دغدغه ی همه هست. و زمانی که شما جریان غالب موزیک را در اختیار دارید، میتوانید عشق را آنقدر بزرگ کنید که توقع مردم از آن بشود عشق لیلی و مجنونی. و چون توقع بالا رفته، فرد خیلی کم احساس رضایت از عشق را میکند. سر خورده میشود و میچسبد به همان موزیکی که برایش از عشق ایده آلش دم میزند، یا اینکه شکست هایش را در نتیجه ی همین پر توقعی بازگو میکند. حتی میتوانید به جای عشق اساطیری، عشق را جهت دار کنید، مثلا تنها عشق ممکن عشق کثیف است، یا هرچیزی که برای شما پول بسازد...
رپ چه دغدغه ی مهمی داشت که ارائه دهد؟ اینجاست که میبینیم اگر در اجتماع و دولت و فرهنگ مشکلی وجود نداشت کار رپ میخوابید، چون هیچ چیزی نبود که به آن اعتراض کنند. پس چرا نیاید بگوید این همه لذتی که شما میبرید یک بهانه است برای سر بریدن خودتان؟ و بعد به این بازیه کثیف اعتراض کند؟ که خب البته تا حدود بسیار زیادی هم درست است، مردم اگر بخوابند همه چیز بهتر است.
اما ایلومیناتی، چیزی فراتر تحویلمان میدهد. یک دغدغه ی کلی تر که خیلی هم بحرانی تر است.
اما آیا خود این دغدغه، هم مثل عشق نیست؟ با این تفاوت که این دغدغه توسط معترضانش ساخته و پرداخته شده، و حالا که ما به آن آگاهیم آن ها یک ظرفیت لایتناهی دارند برای اعتراض به آن، چون همانطور که خودشان گفته اند این ارگان بسیار گسترده است و ما از پسش به آسانی بر نمیاییم، دوما آنقدر سری هستند که ما نه تنها نمیدانید چگونه نابودشان کنیم، حتی اگر نابودشان هم کنیم از نابودیشان مطلع نخواهیم شد.
حالا چرا یک سازمان هدفمند و پر قدمت با این همه قدرتش، باید بگذارد یک سری سیاه پوست، یا یک سری آدم دیگر نقشه های آنها را نقش بر آب کنند؟ چیزی که معمولا خودشان میگویند " هربار که من از سیستم حرف میزنم دارم تبلیغش رو میکنم و اون قدرتمند تر میشه" به به چه توجیه زیبایی.
و آیا اگر آنها انقدر اهدافشان پلید است که مارا گوسفند های خودشان کنند، چرا باید بیایند از خودشان یا اهدافشان به دیگری اطلاع رسانی کنند؟ این همه هوش و درایت که تا به حال داشتند کجا رفت؟ یک دفعه خر شدند؟
و اگر شخصی از آن ها برای ما اطلاعاتی دست اول آورده است(که من فک نمیکنم یکی دونفر بلند شوند بروند در یک سازمان بگویند سلام حال شما خوبه؟ من اومدم چندتا سوال از اهداف پلیدتون بپرسم بعد برا مخاطبام شفاف سازی کنم) چگونه توانسته؟ و اگر خودش هم نرفته و از کس دیگری این هارا شنیده، چگونه اینقدر به حرف های آن دیگری اعتماد کرده؟ آیا سند و مدارکی محکمه پسند از این سازمان وجود دارد؟ وقتی سازمانی به طور کلی وجود خارجی ندارید، چقدر سخت است که چند کاغذ پاره به اسمشان جعل کتیم؟ یا مثلا اگر بگوییم فیلمو عکس از محافل مخوف آن هاداشته اند، چقدر سخت است که من یک استودیو استخدام کنم و به آن ها بگویم چنین محفلی را برایم بازسازی کنند تا من چند عکس و فیلم از آن تهیه کنم؟
کدام شما تا به حال ایلومیناتی را زیارت کرده؟
فرض کنید به شما بگویم در مشتم یک سنگ بسیار بزرگ است، و برای اثباتش شمارا به کنار دریاچه ببرم، دور از چشم شما سنگ داخل دستم را به داخل دریاچه پرتاب کنم، آن وقت به شما بگویم موج های روی دریاچه را نگاه کنید، چه کسی میتواند ثابت کند من به جای آن سنگ بزرگ یک سنگ ریزه در مشتم نداشتم؟
