بچه سال

چرا برخی افراد بچه سال میمانند؟
تا به حال فکر کرده اید چرا هم سن و سالان شما، دقیقا با امکانات شما، و شرایط سلامتی شما بچه سال میمانند؟ چرا زمانی که شما به فکر آینده تان هستید آن ها دنبال همان اعمال بچه گانه ی عبث میروند؟ 
در اینکه تمامی ما به دنبال رسیدن به پیروزی و موفقیت و کمال هستیم شکی دارید؟ به هر حال همه ی ما از همان روزی که وارد کنش های چند طرفه میشویم، در معرض سنجشی بی امان بر اساس، برد یا باخت قرار میگیریم. و اگر ببازیم، جز مادر و احتمالا پدر کسی دلسوز ما نیست و اکثرا با تحقیر هایی در مراتبی مختلف مواجه خواهیم شد. پس بدیهیست که گرایش به سمت برنده بودن به طوری ذاتی ک اجتماعی در ما پدید می آید.
اما اگر هرچه تلاش میکنید موفق نشوید چه بلایی بر سرتان می آید؟ مخصوصا اگر سنتان کم باشد؟ 
یکی از راه هایش این است که بچه سال بمانید. آنوقت در مقابل شکست های مکرر به چندین دلیلی مصون خواهید بود. یعنی ذهن شما، در دفاعی ناخودآگاه شمارا بچه سال باقی میگذارد و افق دیدتان را از دغدغه های کودکانه فراتر نمیبرد.
اول برای اینکه یک بچه در قبال شکست ها و پیروزی هایش مسئول نیست، بلکه تغصیر بر گردن خانواده ی اوست که آن را اینگونه تربیت کرده اند.
دوم اینکه همانطور که فرد بزرگ میشود، مجبور است در فعالیت ها به اقتضای سن جسمی اش نیز شرکت کند. ولی در واقع یک فرد کم سن و بچه سال است که دارد در فعالیت های آدم بزرگ ها شرکت میکند. و فقط کافی است دوام بیاورد تا به خودش بگوید، ببین من پا به پای کله گنده ها حرکت میکنم. و سرمست شود.
و اینکه اصلا یک چه چیزی برای یک بچه اشکال دارد، در هر حال همه به یک بچه ی عقب افتاده هم با چشم ترحم نگاه میکنند. و یک فرد بچه سال هم دست کمی از یک بچه ی عقب افتاده ندارد.