دو نقطه

• اگر در جریان نقطه باشید (هرچند که به نظر میرسد نباشید ( وباز هرچند که با گفتن این ها حس کنید از کمبود اعتماد به نفس رنج میبرم (و دوباره باز هرچند که در واقع تمام این توضیحات را دادم تا به هر شکل شما را به خواندن پست قبل و اطلاع پیدا کردن از نقطه وادارم))) باید خدمتتان عرض کنم که این دو نقطه است. بگذریم،لابد میدانید که از نقطه به عنوان چیزی سخن گفتیم که در عین بی مفهومی و بی ارزشی و مبهمی، سرشار است از معانی.
  حالا قرار است راجع به این تناقض پیش آمده بحث کنیم. البته بحث کنیم غلط است. چرا که اینجا تنها من نظراتم را مینویسم و به خورد شماها میدهم. البته این میتوانست بدتر هم باشد، اگر گزینه ی کامنت هارا برای شما دوست عزیز غیر فعال میکردم. 
  اما چرا این هارا گفتیم؟ این ها که هیچ ربطی به مسئله نقطه و حرف های پیرامونش ندارد، پس چر از آن سخن گفته شد؟ دلیل اول اینکه این یک تکنیک است برای فرار از زیر گیرو دار های زندگی، اگر همسر، پدر مادر، فرزندتان و... از شما ایراد گرفت و گفت که چرا این عیب را داری، خیلی آسان تر است که به جای جواب منطقی دادن به حرف هایش خوب توجه کرده، یک مشکل پیدا کنید و آن را برایش به صورتی بیان کنید که مشکل اصلی را فراموش و درگیر این یکی بشود. 
  اما اگر مشکل فراتر رفت چه؟ خب این اتفاق در همین متن برای من هم افتاد. درست همان زمانی که ممکن بود خودتان بگویید یا حدس بزنید که از موضوع پرت شده ایم، خودم به آن اشاره کردم و باز با بیانی تر و تمیز از مشکل به نفع خودم سواستفاده کردم. حالا میشود گفت درصد بالایی از توجهتان درگیر چرایی، چگونگی این فرار است و درصد دیگرش درگیر استفاده از آن به نفع خودتان. 
  البته ممکن است همین توضیحات آخر هم یک هدف موزیانه در بر داشته باشد، اما این موضوعات چطور میتواند مهم باشد وقتی کاراکتر های محدود ما به پایان رسیده و سوال اولیه هم هنوز پاسخ داده نشده و من از این بابت خوشحالم؟
• پ.ن:قبلاً اینستاگرام گذاشتم.
  #نقطه 2 
  #noghteh
  امید